Review: met Icelandair tussen Brussel en Reykjavik

IJsland, een land van 320.000 inwoners in het midden van de Atlantische oceaan nabij Groenland. Een land drie en een halve keer zo groot als België, maar geologisch één van de spannendste plekken in deze wereld. IJsland staat al jaren op mijn verlanglijstje en door de crash van de IJslandse economie in 2008 is het land nu drie keer zo goedkoop als toen, en dus ook best betaalbaar geworden. In de winter nam ik dan ook de beslissing: dit jaar ga ik eindelijk naar IJsland. Voor de vluchten van en naar Reykjavik koos ik voor Icelandair, aangezien er geen ruim aanbod is vanuit Brussel en zeker niet rechtstreeks. Na al 5 jaar actief te zijn op Brussel, eindelijk mijn eerste review van Icelandair.

Icelandair vliegt vanaf mei tot en met oktober rechtstreeks tussen Brussel en Reykjavik (ondertussen heel het jaar door met in de winter drie wekelijkse vluchten). De vluchtfrequentie varieert naargelang de maand, maar tijdens de zomervakantie vliegt Icelandair tot vijf keer per week tussen beide steden. Voor mijn reis kocht ik tickets met vertrek op zondag 24 mei en terug op zondag 7 juni, precies 14 dagen.

De tickets kon ik kopen aan een zeer gunstige prijs, zeker voor de periode van het jaar met de start van het toeristisch hoogseizoen in IJsland. Net zoals vaak het geval is, kocht ik mijn tickets niet rechtstreeks bij de maatschappij maar via een andere website die vliegtickets verkoopt. Dat was iets goedkoper en uiteindelijk kon ik zo mijn retourvlucht kopen voor 234 euro.

Icelandair verkoopt tickets voor drie klassen: economy class, economy comfort en Saga class. Bij economy comfort mag je inchecken aan de business class-balie, krijg je toegang tot de lounges, 84 cm beenruimte ten opzichte van 81 cm in de gewone economy, de middelste zetel vrij en gratis maaltijden en drankjes. Een groot verschil ten opzichte van de gewone economy.

Saga class stelt dan weer de echte business class voor met eigen zetels, 2-2-configuratie, keuze uit verschillende maaltijden en 102 cm beenruimte. Ik houd het op de gewone economy class en heb daarbij ook recht op gratis ingecheckte bagage, een groot en een klein stuk handbagage en ook gratis drank aan boord.

Bij Icelandair kan je al van bij je boeking je stoel naar keuze gratis reserveren. Ik zet me alvast op rij 28 met een raamplaats aan de rechterkant. Daardoor heb ik gedurende de hele vlucht geen last van zonlicht en heb ik bij de nadering naar Keflavik zicht op de IJslandse gletschers zoals de Vatnajökull, qua volume de grootste van Europa.

36 uur op voorhand kan ik me definitief online inchecken en om eerlijk te zijn heb ik nog nooit zo’n vlot incheckproces geweten als bij Icelandair. Je vult je boekingscode en achternaam in, je bevestigt dat je geen dangerous goods in je bagage hebt steken, je krijgt de bevestiging met je zetelnummer en je klikt op inchecken. Geen vervelende lijstjes van informatie die je over jezelf of van je medepassagiers moet invullen, geen geboortedatum, geen identiteitsgegevens, niets. Je kan kiezen om je boarding pass per e-mail of per sms te ontvangen, ik kies voor het laatste.

Ongeveer een dag voor de vlucht krijg ik in mijn e-mail echter een bericht van Icelandair:

INFORMATION MESSAGE FROM ICELANDAIR Unfortunately your flight 555 2015-MAY-24 is not equipped with in-seat entertainment. We apologize for this and hope you will have a great flight.

Een tegenvaller want het leuke aan de B757’s van Icelandair is dat ze zijn uitgerust met persoonlijke schermpjes in de zetel voor je. Omdat ik me afvroeg waarom, vroeg ik via Facebook aan Icelandair wat hiervan de reden is. Al na een halfuurtje kreeg ik antwoord van de maatschappij : ” Hi Yannick. Due to high increase in passengers, there are aircraft’s that wait to have the entertainment system installed. We do apologize for the inconvenience“. Spijtig, maar so be it.

Op de dag van de vlucht check ik mijn bagage ongeveer twee uur voor de vlucht in. Er is geen wachtrij en de bagage wordt vlot en snel ingecheckt door personeel van Aviapartner. Ondertussen had ik al opgezocht welk toestel het ging zijn: de TF-FIK. Het toestel vliegt nog geen 2 maanden bij Icelandair en wordt geleased van IFLC. Voorheen was het jarenlang actief bij het Russische I-Fly. Het toestel is 15,5 jaar oud en werd in 1999 afgeleverd aan Iberia.

Het instappen begint op tijd en loopt zeer vlot. Ik word verschillende malen begroet door de vriendelijke cabin crew en zet me op plaats 28F. Het eerste wat me opvalt, is de immense beenruimte. De cabine is behalve de headrests nog volledig in de configuratie van de vorige klant, ook de zetels dus. Zeer comfortabel, hier zie ik me al met gemak naar Noord-Amerika vliegen.

Het vliegtuig zit goed vol, een ruwe schatting brengt me op een bezettingsgraad van 90 procent. We vertrekken tien minuten te vroeg en om 13:50 pushen we al van de gate. De vluchttijd wordt geschat op 3 uur en 10 minuten. We taxïen naar baan 25R en kunnen, desondanks de werken aan 25L, vrijwel direct opstijgen.

Ongeveer een halfuur na opstijgen komt de crew rond met i-Pad’s. Die dienen ter vervanging van de PTV’s. Er kunnen enkele films en series mee bekeken worden. Geen al te groot aanbod maar alleszins genoeg om de 3 uur te overbruggen.

Misschien zijn PTV’s ook wel achterhaald, denk ik bij mezelf. Uiteindelijk heeft tegenwoordig iedereen die het wil gebruiken zelf al een tablet waar films of series kunnen worden opgezet, waarom zou je dan met de beperkte content van een luchtvaartmaatschappij blijven zitten?

Eten bij Icelandair is in economy class niet inbegrepen, maar kan wel aan boord of op voorhand via de website al worden aangekocht. De drankjes daarentegen zijn wel gratis. Na de standaardronde wordt er nadien ook nog eens rondgegaan met bekertjes water voor diegene die willen. Verder verloopt de vlucht feilloos.

Bij de nadering naar Keflavik is het helaas bewolkt en is er van de gletschers rechts van mij niet veel te zien. Wel vliegen we over het eiland Heimaey dat voor de IJslandse kust ligt. Dat eiland werd in 1973 getroffen door een vulkaanuitbarsting die de helft van het dorp vernietigde. Vandaag wonen er nog zo’n 4.500 IJslanders.

Om 15:04 lokale tijd landen we op de luchthaven van Keflavik. Het is dan spitsuur want alle vluchten uit Europa van Icelandair komen dan aan. Het is bewolkt en de bewolking is laag, wat typisch is voor IJsland.

Wanneer we iets later in de aankomsthal aankomen is de band van onze vlucht al aan het draaien en nog geen 5 minuten later hebben we onze bagage al, een groot verschil met Brussel. Bagage op tijd krijgen, het kan hier toch nog.

Vooraleer ik de terugvlucht bespreek, kan je hier alvast een kleine foto-impressie van IJsland opdoen. Ook het onderstaand filmpje geeft je een beeld van wat er op 2 weken tijd allemaal te zien kan zijn.

Voor de terugvlucht op zondag 7 juni vertrek ik na een korte nacht tegen 05:00 vanuit Reykjavik naar Keflavik, ongeveer 45 minuten rijden. We leveren onze auto in en komen rond 05:45 aan in de vertrekhal. Wat ik dan zie is pure chaos, drukte, en iedereen die in elkaars wegloopt of staat. Met een 15-tal vluchten van Icelandair die tussen 07:20 en 08:00 vertrekken (zo’n 40 procent van alle dagelijkse vluchten van Icelandair) is de drukte niet te verbazen.

Het inleveren van de bagage aan de dedicated Icelandair check-in area neemt maar liefst 35 minuten in beslag, zelfs met vooraf ingecheckte instapkaarten. Eenmaal vanaf daar gaat het door security, met ook daar een wachttijd van zo’n 15 minuten. Ook al was ik twee uur op voorhand op de luchthaven, zo heel veel tijd schiet er niet meer over. Ik koop nog vlug enkele dingen met de overschot van IJslandse Kronen, en begeef me naar de gate.

Van een echte gate waiting area is geen sprake. De gates staan allemaal langs elkaar in een lange tunnel met nergens een stoel te vinden. Aangenaam wachten tot het instappen kan beginnen, zit er niet in.

Ik zet me staand in een wachtrij tot de boarding van start gaat. Met uitzondering van de luchthaven van Belgrado, waar de gate letterlijk een kamer zonder ramen is, heb ik nog maar weinig zo’n triestige gate area’s gezien.

Om 07:15 begint het instappen, 25 minuten voor ons vertrek van 07:40. Ook deze keer krijg ik niet met de volledige Icelandair-experience te maken. Het toestel voor mijn vlucht is de TF-FIW, een B757 die al sinds 2000 bij Icelandair vliegt maar voor lange tijd werd uitgeleased aan andere maatschappijen. Het toestel vliegt dan ook niet rond in het volledige kleurenschema van Icelandair, maar draagt enkel de Icelandair-titels op de romp en het logo op de staart.

De zetels zijn deze keer wel van Icelandair, alleen nog zonder de standaard PTV’s. De beenruimte is minder dan op het toestel van onze heenvlucht dat nog niet in Icelandair-configuratie vliegt.

Het instappen verloopt vlot en tegen 07:50 pushen we van de gate weg. Na takeoff maakt het IJslandse landschap al snel plaats voor een zicht op de Atlantische oceaan en de bewolking erboven. De in flight-service verschilt niet met de heenvlucht, en 30 minuten na takeoff krijgen we terug een i-Pad in onze handen.

De vlucht verloopt zonder noemenswaardige feiten en om 12:20 bereiken we terug continentaal Europa met rechts van ons de Nederlandse kust en iets later ook de haven van Antwerpen. Vermits er wordt gewerkt op baan 25L, landen we om 12:40 op baan 25R. Na een lange taxi komen we om 12:47 aan onze gate aan. De motoren gaan uit, en enkele minuten later laat ik het laatste contact met IJsland achter me.

Conclusie? Icelandair is volledig te vergelijken met een typische full service carrier, alleen ontbreekt er een snack of maaltijd. Icelandair biedt aan alle economy-reizigers gratis drank, gratis bagage, gratis mijlen voor frequent travellers en een vriendelijke service aan boord. Zeker voor de prijs die we betaalden, konden we weinig goedkoper. De prijzen die lowcostmaatschappij WOW Air vanaf bv. Amsterdam aanbiedt, liggen minstens ook rond de 200 euro, alleen heb je er dan veel minder voor in de plaats. Icelandair was dan ook meteen de eerste keuze voor mijn volgende trip naar IJsland in december.

De luchthaven van Keflavik moeten we maar krediet geven voor de snelle expansie van Icelandair en het toerisme naar IJsland. Voor 2015 verwacht de luchthaven 1,2 miljoen toeristen te mogen ontvangen, een stijging van maar liefst 23 procent t.o.v. 2014. Vorig jaar maakte zo’n 3,8 miljoen passagiers van de luchthaven gebruik. Met een capaciteit van 4,5 miljoen per jaar is het niet onlogisch dat de luchthaven daardoor op het spitsuur uit zijn voegen barst. Tegen 2040 wil Keflavik haar capaciteit dan ook verdubbelen.