INTERVIEW: Air-to-air-fotograaf Giel Sweertvaegher brengt boek ‘Chasing Clouds’ uit

Giel Sweertvaegher (27) fotografeert al meer dan 11 jaar vliegtuigen. Op het eerste zicht niet zo bijzonder, maar hij doet dat niet vanop de grond maar vanuit de lucht. Vanuit een Skyvan ziet hij de meest fantastische vliegtuigen voor zijn lens passeren boven de mooiste landschappen. Dat levert uiteraard fantastische platen op en nu brengt hij zijn eerste boek uit ‘Chasing Clouds’. We strikten hem voor een kort interview naar aanleiding van de publicatie van zijn boek.

Samen met Giel geven we naar aanleiding van de publicatie van zijn nieuwe boek één exemplaar weg aan onze lezers. Meedoen? Bezoek dan deze wedstrijdpagina.

Hoe ben je begonnen met air-to-air-fotografie?
Ik had op de opendeur in Moorsele in 2008 een piloot leren kennen die met een oldtimer vloog. Hij had mij uitgenodigd om eens mee te vliegen en een week of twee later zat ik in een SV-4. Op het onverwachtse bleek het om een formatievlucht te gaan met een Tipsy Trainer. Ik had nog nooit een air-to-air-reeks gemaakt maar kreeg toen dus mijn eerste kans. Datzelfde jaar had ik ook contact opgenomen met Eric Coeckelberghs. Ik had op verschillende fora foto’s gezien van hem en ik had in mijn jeugdig enthousiasme een mail gestuurd met de vraag hoe ik zelf zo een vluchten kon doen en of ik niet een keer mee mocht op een fotovlucht. Het jaar ervoor was ik medisch afgekeurd bij de Luchtcadetten, en aangezien ik dus zelf niet kon vliegen, was ik op zoek naar zoveel mogelijk opportuniteiten om mee te kunnen vliegen met anderen. Fotografie moest dus een beetje het middel worden om alsnog de lucht in te gaan. Door de vlucht met de Tipsy Trainer en door veel heen en weer te chatten en te bellen, kon ik in 2009 een keertje met Eric en een aantal andere fotograferen op een aantal vluchten in het noorden van Frankrijk. Het klikte wel goed onder elkaar en zo ontstond de Aviation PhotoCrew. Een maand later deden we de eerste vlucht met de Skyvan en sindsdien bieden we Skyvan-vluchten aan.

Wat is voor jou de meest memorabele fotovlucht die je al hebt mogen doen?
Dat is echt niet te zeggen, er zijn er zoveel die memorabel zijn. De Vickers Vimy met zonsondergang en met regenbogen in de achtergrond, de Super Constellation boven de kliffen in Dover, de eerste keer een jet achter de Skyvan, vorig jaar nog de Sukhoi 27, dat moment dat een Griekse Phantom traagjes voorbij kruipt waardoor het bijna lijkt of hij blijft hangen naast ons, een Italiaanse Master in prachtig avondlicht boven Griekenland,… Elke vlucht heeft wel iets unieks: het toestel, de achtergrond en de omstandigheden.

Vanwaar het idee voor dit boek?
In maart ging België in een lockdown en al snel begonnen annulaties binnen te komen. RIAT werd geannuleerd, daarna Sanicole, vervolgens ook Yeoviton en Athens Flying Week. Met andere woorden, mijn hele vliegseizoen verdween. Van vier weken vliegen naar nul, van nog 4 maanden wachten naar 16 maanden… Het thuiszitten en het beperkte sociaal contact kon ik nog verdragen, maar het zien verdwijnen van mijn hele zomer deed pijn. Bovendien werden ook nog 5 weken ‘gewone’ reizen geannuleerd. Het enige dat ik nog kon doen op dat moment op fotografisch vlak was door mijn archieven gaan. Ik begon wat oude foto’s opnieuw te bewerken en uit verveling maakte ik een simpel fotoboekje. Gewoon een 90-tal foto’s, 1 per bladzijde, geen tekst. Ik dacht het ook te koop aan te bieden als de printkwaliteit een beetje oké was. Ik had het getoond aan een paar vrienden en die zeiden me tekst toe te voegen indien ik het effectief zou willen verkopen. Daarop volgde nog wat feedback en voor ik het wist was ik bezig met teksten schrijven, de lay-out volledig aan te passen en een cover te maken met passende titel. Het resultaat is wat ik nu verkoop.
Het is een boek geworden van 120 bladzijden met 79 foto’s en 6 verhalen die elke een aspect van luchtvaart belichten, maar telkens geschreven vanuit mijn ervaring. Ze worden steeds aangevuld met een passende quote.

Hoe verloopt zo’n air-to-air-fotoshoot bij jullie?
Alles start met een briefing. Vaak wordt dit de dag voordien gedaan door enkele leden van de PhotoCrew. Er wordt een tijdslot afgesproken, maneuvers worden besproken, frequenties afgesproken, de zone waarin gevlogen wordt, noodprocedures, enz. De dag van de vlucht worden fotografen eerst ingelicht over de veiligheidsvoorschriften en het harnas. Kort voor de vlucht wordt iedereen in de Skyvan vastgemaakt en we zorgen dat we kort voor het afgesproken uur in de vliegzone hangen. Crews roepen op via de afgesproken frequentie en daarna wordt eigenlijk gewoon de briefing uitgevoerd. De fotografen op de eerste twee rijen blijven de hele vlucht, ook bij take-off en landing, aan de open ramp zitten, de rest zit op de zetels die aan de zijkanten van de Skyvan hangen. Enkel tijdens de join-ups staan zij recht voor foto’s. Tijdens de vlucht gebruiken we ook de zijvensters zodat we bijna een 360° zicht hebben. Die fotozones zijn trouwens ook altijd besproken met ATC en de airshow waar we ons aan verbinden. De zone mag niet in de weg liggen voor vertrekkende of landende vliegtuigen op het vliegveld van de show en voor ATC moet het ook gemakkelijk en snel duidelijk zijn waar we hangen zodat zij gemakkelijk arriverende vliegtuigen naar het vliegveld kunnen leiden zonder aan ons te moeten denken. We gaan dus niet zomaar ergens vliegen voor wat foto’s, het is bijzonder strikt geregeld.

Hoe moeilijk is zo’n shoot en welke vaardigheden heb je daarvoor nodig?
Er zijn tientallen dingen waar je rekening mee moet houden. Op fotografisch vlak komt het er bij mij vooral op aan om iets anders te doen dan de anderen. We zitten tenslotte vaak met 15 fotografen in de Skyvan en dan wil je niet exact dezelfde foto’s als alle anderen. Op den duur is dat echt een uitdaging. In plaats van een telelens probeer ik dan eens een breedhoek. In plaats van op de ramp te zitten ga ik nu vaak mee in de cockpit. Je ziet er minder, maar het levert weer andere beelden op. Ook in de nabewerking probeer ik steeds dingen uit. Soms succesvol, soms niet.
De skills die je moet hebben is presteren onder druk want soms duurt een join-up maar een paar minuten.

Wie zijn jullie klanten en hoe komen ze bij jullie terecht?
Dat zijn mensen van over de hele wereld en uit alle lagen van de bevolking. Van Chinezen tot Amerikanen en van werkmensen die sparen om zoiets te kunnen doen tot miljonairs. Er zijn maar weinig plaatsen waar je dergelijke vluchten kunt kopen dus de mensen vinden ons al snel via een simpele zoekopdracht op het internet en over de afgelopen elf jaar zijn we bekend geworden in de airshowwereld waardoor veel mensen ons kennen.

Wat zijn je volgende toekomstprojecten?
Volgend jaar alsnog die vier vliegprojecten doen en de 5 weken reizen. Op fotografisch vlak vooral verder doen met wat ik bezig ben. Sinds een aantal jaar fotografeer ik ook vaker dingen buiten de luchtvaart, vooral reizen. Dat is iets dat ik wil blijven doen. Een van de reizen die uitgesteld is, is een wereldreis en ik kijk er erg naar uit om daarover een reeks te maken. Door het boek te maken merk ik ook dat ik soms op fotografisch vlak weinig nieuws kan bedenken binnen de luchtvaartfotografie, maar ik zie er nu een grotere uitdaging in voor volgende jaren. Het zou plezant zijn om het vanuit andere hoeken te bekijken en in beeld te brengen. Ook wil ik meer reeksen maken. Het bezoek aan Lukla (beroemd vliegveld in Nepal, nvdr.) bijvoorbeeld past ook binnen luchtvaart, maar daar komt zoveel meer bij kijken waardoor je een heel andere reeks hebt dan bijvoorbeeld tijdens een air-to-air-vlucht. Er zit in alle geval van alles in mijn hoofd, het is een kwestie om er na corona werk van te maken.

Chasing Clouds is de koop via Giel zijn website. Het boek bevat 120 pagina’s met 79 foto’s overzichtelijk verdeeld in 6 specifieke hoofdstukken. Een exemplaar kost €39,95 exclusief verzending.