Aer Lingus Dublin – Brussel

Door de vele positieve reacties op het eerste verslag geef ik hier het vervolg: de terugvlucht. Ik doe het in twee delen omdat er veel tijd in kruipt, en ik niet zeker wist of het in de smaak zou vallen. Hopelijk kan dit verslag jullie dus ook bekoren.

Net zoals bij de heenvlucht hebben we ons online ingechecked. In een Dublins’ shoppingcenter heb ik gebruik gemaakt van de gratis wireless internetverbinding. Een printer had ik niet, dus de tickets kon ik dit keer niet zelf afdrukken. Gelukkig kan je deze zonder probleem verkrijgen aan de check-in, met het verschil dat op die tickets ‘duplicaat‘ gedrukt staat.

In het eerste deel had ik het al over de verouderde terminal. Bij het inchecken zijn er geen problemen, maar merk je de ouderdom goed aan de schermen die er hangen. Reuzegrote grijze blokken, echt jaren ’70.
De infrastructuur van deze terminal is ook helemaal niet meer van deze tijd. Ik vind het jammer dat ik te lui was om een foto van de terminal te nemen, anders konden jullie meekijken.
Voor je bij de douane raakt, moet je aanschuiven aan een vijfdubbele rij. Vergelijk het met het aanschuiven aan een topattractie in een pretpark in volle zomer. Smalle heen en weer gangetjes. Na een halfuur kunnen we eindelijk door de douane en wat voor één. Het is de eerste maal dat ik zo’n onvriendelijke douanecrew meemaakte. Hun gezicht spreekt boekdelen: ze zijn hier niet graag. Terwijl ik mijn laptop apart op de band zet (zoals het hoort), wordt er nors geroepen naar me of ik geen laptop bij me heb… Door deze legerhouding had ik al schrik dat ze moeilijk gingen doen over al mijn foto/spotter apparatuur. Vreemd genoeg raak ik zonder problemen door. Een paar maand eerder werd ik nog grondig onderzocht op de luchthaven van München. Mijn hele zak leegmaken, bewijzen dat mijn camera effectief werkt… Nuja, Dublin!

Eenmaal voorbij controle ben je meteen aan de terminal. Op de muur voor je staan de schermen met de aanduiding van je gate. Ik zoek Aer Lingus naar Brussel… 45 minuten delay!

Drie kwartier vertraging is geen ramp. Heb ik wat meer tijd om de omgeving te verkennen. Nuja verkennen, veel was er niet te zien.

Deze kist was klaar om naar New York te vertrekken. Hij bleef echter nog een tijdje aan de grond omdat een passagier niet kwam opdagen (hij/zij heeft de final call gemist).

Wachten…

Na een wandeling van een 7 tal minuten kom ik uit in de terminal van Ryanair. Tot mijn verbazing is deze terminal wel nieuw.

Uiteindelijk zijn alle Ryanair toestellen identiek, dus vind ik het wat zinloos om al mijn foto’s te posten.
Terugstappen en wachten op onze vlucht.

Het toestel op de heenvlucht had als registratie EI-DEN. Deze heet St. Canice met registratie EI-DEM. Dit toestel zit bijna exact vier jaar in dienst bij Aer Lingus (7 april 2005).

Alle passagiers zijn gehaast om aan boord te gaan. Aangezien we helemaal vooraan in het vliegtuig zitten (ik ben vergeten te vertellen dat ik nu voor rij 7 heb gekozen bij het online inchecken) besluiten we om te wachten tot de rest van de passagiers aan boord is. Wel staat er (zoals te verwachten) nog een file in de jetway. Eénmaal aan boord kunnen we onze spullen niet meer kwijt in de overhead compartiment. Als er iets is dat maatschappijen strenger mogen controleren, is het wel de afmeting en aantal van de handbagage van sommige passagiers. Daar erger ik mij mateloos aan.
Vanavond worden we bediend door 4 dames. Waarvan eentje op leeftijd, die duidelijk veel ervaring heeft. Geen automatische bandjes vandaag. De dame leest alles voor uit haar hoofd.

Push and take-off

Jammer genoeg heeft het geregend en focust mijn camera op de regendruppels. Manual foto’s schieten dan maar! Rij zeven heeft net zoals rij negen twee raampjes.

De captain heet ons welkom aan boord en verontschuldigt zich voor de vertraging. Hij weet ons te vertellen dat de vorige vlucht vertraging had en daardoor wij ook. Door technische problemen met andere vliegtuigen kon geen ander toestel ingezet worden. Die laatste informatie wouden sommige passagiers niet weten, denk ik.

Een uur later dan verwacht wordt het vliegtuig gepusht. Momenteel is runway 10 in gebruik voor take-off en landing. Dat is nog een eindje rijden van onze gate.

Cruise

In tegenstelling tot de heenvlucht heb ik deze keer wel een in-flight magazine en een propere tray. Deze keer kies ik voor een warme snack. Helaas was ook mijn cola warm. De stewardess verontschuldigde zich omdat er geen ijs aan boord was. ‘Sorry, no ice today.’

Ondanks dat het broodje echt heet was en er lekker uitzag heeft het mij niet gesmaakt. Ik kon niets proeven, smakeloos.

De tijd vliegt voorbij. De Captain meldt ons dat we momenteel boven Londen city vliegen en begonnen zijn met onze daling naar Brussel. In een veertig tal minuten zullen we landen op onze nationale luchthaven.

Descent and landing

Bovenstaand foto is de laatst min of meer geslaagde foto. Als je goed kijkt, kan je zien dat we de Belgische kust naderen.

Omdat het al donker was, kan ik jullie geen foto’s van de landing geven. Voor onze approache vlogen we langs Brussel, richting Leuven. Dan 180 graden draaien om uiteindelijk te landen op 25L.

Samenvatting

Ik kan de maatschappij nog steeds aanraden, maar kies wel niet voor het warme ham-kaas broodje! Volgens mijn vriend die meevloog, was de pizza calzone dan weer wel te pruimen. Over smaken valt natuurlijk niet te twisten.
Owja, als je met Ryanair had gevlogen had je ook vertraging. Zij hadden wel ‘maar’ 30 minuten vertraging.

+ Warme snacks ook mogelijk
+ Vriendelijke, ervaren crew

– Eten heeft mij persoonlijk niet gesmaakt