Pilotenopleiding: het avontuur naar de ‘right seat’ – 18

We krijgen op ons actieve forum regelmatig vragen over de pilotenopleiding in België. Veel mensen hebben de droom of ambitie om ooit zelf een lijnvliegtuig te bedienen, maar weten veelal niet hoe de opleiding precies in haar werk gaat of wat er allemaal nodig is qua voorbereiding. Lodewijk Delaere (°1994) begon eind juni 2012 aan zijn opleiding tot lijnpiloot bij CAE Oxford Aviation Academy Brussels en vertelt ons in deze rubriek regelmatig de details. Geniet ervan!

Dag Lezers

In mijn laatste verslag sprak ik over de T56 (“PPL-check”), deze keer ben ik door mijn T68! De basis van de Diamond 40 zou dus onder de knie moeten zijn nu is het tijd voor meer IFR-stuff! De laatste twee weken hebben we serieus geoefend op de normale VFR-manoevers, maar ook op een beetje basis IFR.

De normale VFR-manoevers zijn bedoeld om het vliegtuig wat te leren kennen, maar omdat ik ook op de Diamond 40 solo zal vliegen (één nachtvluchtje, anderhalf uur patterns draaien), is het wel handig om te weten dat je op jezelf uit een stall kunt geraken, je heel traag kunt vliegen, je plots kunt wegdraaien indien nodig,… Je weet nooit wat er tijdens solo zou kunnen gebeuren…

Maar dat is natuurlijk niet het enige voor die eerste T68-check. Ik zit nu in een volgende fase, de IFR-fase en IFR vliegen is vliegen op instrumenten, de basis van het vliegen op instrumenten kan dus ook al geïntroduceerd worden. Zo zijn we begonnen met intercepties (neen, geen andere vliegtuigen gaan onderscheppen…). Bij intercepties is het de bedoeling om zo accuraat mogelijk een richting (radiaal) te vliegen richting of weg van een punt (meestal een VOR, kan ook een NDB zijn en als we GPS gebruiken kan het zelfs vanaf gelijk waar zijn). Op onze instrumenten kunnen we dan aflezen hoever we aan het afdwalen zijn en indien nodig een correctie moeten uitvoeren, want je vliegt altijd met wind!

Naast intercepties heb ik ook al wat van-punt-naar-punt navigatie gedaan. Daarbij wil je van radiaal A met afstand A naar radiaal B met afstand B gaan. We moeten daar zelf onze richting berekenen (gecorrigeerd voor wind natuurlijk!) en zo dicht mogelijk uitkomen natuurlijk, he!
Al die IFR-manoevers hadden we natuurlijk wel eerst geoefend op de simulator, zodat dat zeker al onder de knie was voor we effectief vliegen, want er is nog altijd een groot verschil tussen simulatie en realiteit.

Nu die “basics” er zouden moeten zijn, is het tijd voor wat nieuws: eerst 3 nachtvluchten (waarvan één solo), dan gaan we verder met holdings (een vliegtuig kan niet stoppen in de lucht, maar je kunt het wel toertjes laten draaien, gebeurt vaak op Heathrow…) en approaches in een luchthaven op instrumenten (ILS, VOR, NDB voor de kenners).

De volgende check is al T81, amper 13 missies verwijdert van waar ik nu zit. Dat zal er dus vlug aankomen. Het IFR-gedeelte zou trager gaan, nog niet veel van gemerkt eigenlijk…

Hoewel, vandaag had ik mijn eerste nachtvlucht. Ik zou naar Marana geweest zijn, mocht het weer daar geen stokje tussen gestoken hebben. Ondanks dat ik dacht dat de erste moessons gepasseerd waren, komen er eigenlijk elke avond nog een paar onweders over de staat gevlogen. Die van vanavond was redelijk ontwikkeld en bijgevolg was het niet echt aan te raden om met een plastieken vliegtuig door onweer te gaan vliegen. Met geen enkel vliegtuig trouwens. Dat eerste onweer heeft trouwens een haboob veroorzaakt, een grote muur van zand en stof kwam plots de richting van de luchthaven uit. Dus dat betekende eventjes aan de grond blijven tot dat over is, want de zichtbaarheid daarin is redelijk slecht. En tot overmaat van ramp volgde er nog een tweede cel achter dat eerste front, dus veel anders dan annuleren zat er niet in. Ach ja, morgen opnieuw proberen en hopen dat het wel lukt!

Net zoals in de vorige verslagen zit er weer een tripje bij. Genieten van de omgeving en eventjes weg zijn van de basis kan zeker wel eens deugd doen. Deze keer ben ik samen met Maarten naar Disneyland in California geweest. Voor amper een nacht en een dag weliswaar, maar dat was het meer dan waard.

Van Phoenix naar Anaheim (waar Disneyland ligt) rijden heeft ons een 7-tal uur gekost met de auto. Direct na mijn check zijn we vertrokken om daar rond middernacht toe te komen. Na een relatief korte nacht, hebben we toch goed kunnen genieten van een bijna volledige dag vol magie en fantasie, waarna we terug naar Phoenix keerden. Ik voelde me terug als een 7-jarige jongen. Zalig!

Zo, dat was het voor nu! Volgende keer misschien al T81? Wie weet…

Lodewijk