Wessel De Groot Gelukkig kan ik ook weer van mij laten horen, na een veel te lange radiostilte. Zoals Reinert al aangaf, heeft corona roet in het eten gegooid vanaf november. We hebben zeker een aantal maanden niet kunnen vliegen, wat ontzettend jammer was.
We hebben in die tijd zeker niet stil gezeten; ook ik heb mijn PPL-theorie in die periode behaald, waar ik uiteraard heel blij mee ben! De PPL-theorie is een gevalletje hard studeren en veel oefenen met verschillende soorten tests. Ondanks het feit dat ik al een juridische studie achter de rug heb, vond ik het toch wel een flinke hoeveelheid stof. Je moet er dan ook echt de tijd en rust voor vinden om dat jezelf eigen te maken. Ik vond het persoonlijk fijn dat EuroPilot Center hier veel aandacht aan besteed had, zowel in de theorie-lessen als in de voorbereiding op de toets. Hierdoor waren er weinig verrassingen meer toen de PPL-test afgenomen werd. In mijn geval haalde ik in eerste instantie 7/9 vakken, waarna ik in de volgende ronde mijn laatste 2 vakken binnen tikte. Daar was ik vrij tevreden over. Aangezien Reinert hier ook al over gesproken heeft, wil ik daar voor de rest niet te uitgebreid bij stil staan.
Na de theoretische uitdaging kregen wij rond februari te horen dat de praktische uitdaging ook weer herleefde, we mochten weer vliegen! En dat gegeven pakte EuroPilot Center met beide handen aan. In die periode waren we voornamelijk gefocust op het leren van de approach/landing bij het vliegveld van Sint-Truiden. Hierbij deden we eigenlijk constant hetzelfde circuit, waarbij we middels het touch-and-go principe meerdere malen rond gingen. Het constant perfectioneren van zowel je circuit als de approach/landing is een intensieve training, waarbij je focus houden een mooie uitdaging is. Zeker bij een mindere landing is het dan belangrijk je mentaal sterk te houden en te zorgen dat je weer klaar bent voor het volgende circuit!
Tijdens de vlucht van Antwerpen naar Sint-Truiden deden we vaak wat ‘basic-airwork’ zoals climbing turns, stalls, turn-around-a-point, instrument flying, steep turns, etcetera. Hierdoor zaten we de gehele vlucht niet stil, en konden we blijven trainen. Na zo’n vlucht naar Sint-Truiden was ik vaak vrij moe, omdat je constant alles uit jezelf probeert te halen.
In Sint-Truiden kregen we ook te maken met emergency handling, zodat wij ook in noodsituaties de juiste acties zouden uitvoeren. Denk hierbij aan een engine failure, cabin fire of electrical fire. Uiteraard een zeer belangrijk item in de opleiding. De instructeur doet dit onverwachts, waarna er van je verwacht wordt dit kundig en volgens procedure op te lossen. Dit is tevens iets wat te allen tijde geoefend wordt, aangezien je deze acties altijd op perfecte wijze zou moeten kunnen uitvoeren.
Nadat de puntjes op de ‘i’ gezet werd met alle bovenstaand genoemde trainingsvormen, kreeg ik mijn ‘progress-test’ bij EuroPilot Center. Indien ik die zou halen, zou ik mijn eerste solo vliegen in Sint-Truiden, waarbij ik 1 circuit zou vliegen. Dat gebeurde, waarna ik mij begin april klaar mocht maken voor ‘the magic moment’: voor de eerste keer alleen in de Cessna 172! Mijn instructeur stapte uit en wenste mij veel succes. Ik ben volgens procedure al mijn checklisten langs gegaan, kreeg groen licht om te vertrekken en vloog een circuit alleen bij Sint-Truiden die gelukkig naar behoren ging, wat een fantastisch moment! Dankbaar dat ik dit mag meemaken!
Sinds dat moment zijn we begin april gestart met navigatie middels dead-reckoning, VOR’s, NDB’s en GPS. Maar daar zal in een latere blog weer over geschreven worden. Heb je vragen, of wil je iets anders kwijt, dan hoor ik het uiteraard graag. Hopelijk tot de volgende!
Groetjes, Wessel